Jerzy Gorgoń urodzony 18 lipca 1949 roku w Zabrzu-Mikulczycach. Środkowy obrońca reprezentacji Polski. Z orzełkiem na piersi zagrał w 55 meczach, zdobywając 6 goli. Jest jednym z siedmiu zawodników, którzy brali udział we wszystkich sukcesach drużyny prowadzonej przez Kazimierza Górskiego. Zdobył z nią: Złoty medal Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 roku, trzecie miejsce na Mistrzostwach Świata w Niemczech 1974 roku i srebrny medal Igrzysk Olimpijskich w Montrealu 1976 roku.

Ze względu na wzrost (192 cm) nosił boiskowy przydomek „Długi”, bywał też określany „Białą górą”. Po meczu eliminacyjnym do Mistrzostw Świata na Wembley w 1973 roku, przez Anglików nazwany został „The Telephone Booth” (budka telefoniczna), ze względu na jego posturę i czerwoną koszulkę, w jakich wystąpili wtedy Polacy – przypominając wyspiarzom brytyjskie, czerwone budki.

Całą swoją seniorską karierę w Polsce związany był z jednym klubem – Górnikiem Zabrze. W barwach drużyny z Roosevelta rozegrał 13 sezonów, co dało we wszystkich rozgrywkach 304 mecze, w których strzelił 27 goli. Miało to przełożenie na niemałe sukcesy: dwa Mistrzostwa Polski w sezonach 1970/71, a także 1971/72 oraz pięć Pucharów Polski z rzędu w latach 1968-72.

W 1980 roku wyjechał do Szwajcarii, gdzie przez 3 sezony grał w FC Sankt Gallen. Po zakończeniu gry w piłkę pozostał w klubie, gdzie był trenerem rezerw i drużyn juniorskich. Prowadził też Blau-WeiB Sankt Gallen. We wrześniu 2012 roku został ambasadorem Górnika Zabrze. Ukoronowaniem jego udanej kariery był wybór do ,,Jedenastki 100-lecia PZPN” w 2019 roku.